EN ISO 11612 – Odzież chroniąca przed czynnikami gorącymi
Odzież ochronna spełniająca wymagania normy jest przeznaczona do ochrony pracownika przed krótkim kontaktem z płomieniem i przynajmniej jednym rodzajem innego czynnika gorącego lub kombinacją tych czynników. Odporność odzieży na każdy rodzaj czynnika jest określona za pomocą kodu literowego i podawana w klasach. Wyższa klasa oznacza wyższy poziom ochronny wyrobu.
A B C D E F
A – Oznacza, że podczas badania odporności na zapalenie próbki materiałów nie powinny się palić (czas palenia i żarzenia nie może być dłuższy od 2s), topić ani dawać płonących lub stopniowych szczątków, nie mogą tworzyć się na nich dziury.
B – Wyroby odzieżowe lub układy odzieżowe, które są przeznaczone do ochrony przed ciepłem konwekcyjnym.
Klasa ochrony
Zakres wartości (HTI24)
min
max
B1
≥7
>10
B2
≥10
<20
B3
≥20
C – Wyroby odzieżowe lub układy odzieżowe, które są przeznaczone do ochrony przed promieniowaniem cieplnym.
Klasa ochrony
Zakres wartości (RHTI24)
min
max
C1
≥7
>20
C2
≥20
<50
C3
≥50
<90
C4
≥95
D – Wyroby odzieżowe lub układy odzieżowe, które są przeznaczone do ochrony przed rozpryskami stopionego aluminium.
Klasa ochrony
Wskaźnik rozprysku płynnego aluminium (g)
min
max
D1
≥100
>200
D2
≥200
>350
D3
≥350
E – Wyroby odzieżowe lub układy odzieżowe, które są przeznaczone do ochrony przed rozpryskami stopionego żelaza.
Klasa ochrony
Wskaźnik rozprysku płynnego żelaza (g)
min
max
E1
≥60
>120
E2
≥120
>200
E3
≥200
F – Wyroby odzieżowe lub układy odzieżowe, które są przeznaczone do ochrony przed ciepłem kontaktowym.